Przybieżeli do... klerycy!

Pomimo tego, że (podobnie jak ziarno wkopane w ziemię wzrasta w ciszy i ukryciu) kleryk przygotowuje się do kapłaństwa w pewnej izolacji od świata zewnętrznego – myliłby się ten, kto uważałby go za osobę na ten świat (a zwłaszcza na potrzeby ludzi w nim cierpiących) zamkniętą. Dlaczego? Jedną spośród wielu odpowiedzi może stać się fakt, że (podobnie jak od wielu już lat – szczególnie w okresie „przedświątecznym”) alumni Wyższego Seminarium Duchownego naszej Archidiecezji, stali się prawdziwymi zwiastunami radości i pokoju dla wielu cierpiących i potrzebujących braci, i sióstr.

Około trzydziestu kleryków odwiedziło ponad dziesięć miejsc (domów dziecka, świetlic, szpitali, domów pomocy społecznej, Dom Księży Emerytów itp.). W ciągu kilku dni zostało obdarowanych upominkami, paczkami, prezentami, serdecznym słowem, modlitwą i błogosławieństwem ponad pół tysiąca osób, z czego jedna trzecia z nich, to ci najmłodsi i najmniejsi – potrzebujące dzieci.

Myślę, że jednak (pytając niejednego kleryka i stwierdzając to z własnego doświadczenia) śmiało mogę powiedzieć, iż w tym wszystkim – naszej służby jest o wiele mniej od tej, jaką wyświadczają nam osoby, które odwiedzamy. Niejednokrotnie bowiem, to nasi kochani potrzebujący i cierpiący podnoszą nas na duchu, uczą pokory i… ubogacają nas o wiele bardziej, niż my ich...

... więcej o "klerykach z białą brodą" przeczytacie w noworocznej "Niedzieli". A tymczasem zajrzyjcie do galerii...

kl. Tomasz Podlewski