Zamiast gogli

Zamiast gogli, kombinezonu i nart - Pismo Święte, różaniec i notatnik. Zamiast "pośpiesznego" w góry - autobus miejski albo samochód proboszcza. Zamiast widoku wyłaniających się z oddali ośnieżonych szczytów górskich - nieco mniej ośnieżone chodniki wokół seminaryjnego budynku. Zastanawiacie się, czyje to wspomnienia z ferii?

Otóż może się nimi pochwalić kilkudziesięciu śmiałków, którzy pod koniec stycznia i na początku lutego postanowili na kilka dni „zamienić się w kleryków”. A mowa o zakończonych kilka dni temu rekolekcjach dla młodzieży, zorganizowanych (jak co roku) przez księży i alumnów częstochowskiego seminarium.

Rekolekcje odbyły się w dwóch turach: 27-29 stycznia oraz 2-5 lutego. I choć w pierwszym terminie przybyło 16 młodych, a w drugim – dwa razy więcej, to program obydwu z nich był równie bogaty… Bo jakże nie nazwać „bogactwem” dni przepełnionych iście „kleryckimi” punktami dnia, wspólną modlitwą, rozmowami ze starszymi braćmi w sutannach, którzy odważyli się już powiedzieć Bogu: „Tak!”, konferencjami Ojców Duchownych i Księży Przełożonych, czy odmawianiem Liturgii Godzin… Jak nie być „ubogaconym” spotkaniem z Księdzem Arcybiskupem, uczestnictwem w tzw. „kręgach biblijnych”, wyjściem „po kliku” z klerykiem – tak po prostu – „na miasto”, a później – wspólnym uczestnictwem w Apelu Jasnogórskim (nie mówiąc już o czasie rekreacji, oglądaniu filmów wprost z „kleryckiego repertuaru”, czy pogawędkach przy herbacie w seminaryjnych pokojach…)? Jakże nie cieszyć się z czasu, w którym wyciszając się i (pewnie bardziej niż zwykle) wsłuchując w głos Pana, nie pytać Go o własną drogę życiową, zastanawiając się nad obrączką, koloratką, czy habitem… O to trzeba by już zapytać naszych młodszych braci, którzy po – jak zwykle „zbyt krótkich” – rekolekcjach, powrócili do swoich domów porozsiewanych po najdalszych zakątkach archidiecezji.

Serdeczne podziękowania kierujemy pod adresem naszego nowego Pasterza, Arcybiskupa Wacława, który z ochotą i troską przybył na spotkanie z młodymi. Dziękujemy Księżom Przełożonym, szczególnie Rektorowi – ks. Andrzejowi, Księżom Prefektom: Adamowi i Marcinowi oraz Ojcom Duchownym: Remigiuszowi i Pawłowi, którzy wraz z diakonami: Pawłem i Andrzejem oraz alumnami: Piotrem, Michałem, Andrzejem, Bartkiem i Adamem poświęcili swój czas i zapał, by w czasie rekolekcji być dla swoich młodszych braci dosłownie 24 godziny na dobę.

Miło nam także wspomnieć, że i tym razem – i nam, i naszym gościom – udało się nawiązać wzajemne relacje, wymienić adresami, numerami… i tak rozpocząć – kto wie? – być może znajomość, która kiedyś przemieni się w prawdziwą kapłańską przyjaźń? To zostawiamy już woli Bożej, a – dziękując Panu za owoce tego czasu – nie ustawajmy w modlitwie o rozeznanie powołania dla wszystkich poszukujących życiowej drogi oraz o odwagę do powiedzenia swojego „Fiat!” dla tych, którzy już przeżyli swoje „zwiastowanie”…

kl. Tomasz Podlewski